مراد سپهوند؛ شهرام امیدواری؛ فاطمه پرویزی
چکیده
به منظور بررسی تأثیر استفاده بلندمدت از رسوبات رودخانهای در کشت خیار بر برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاکها، دو قطعه زمین مشابه از فیزیوگرافی تراسهای رودخانهای اطراف رودخانه کشکان (واقع در جنوب استان لرستان) انتخاب گردید. در یک قطعه زمین تاکنون کشت شنی خیار انجام نشده (شاهد) و در دیگری بیش از 30 سال کشت شنی خیار انجام شده ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر استفاده بلندمدت از رسوبات رودخانهای در کشت خیار بر برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاکها، دو قطعه زمین مشابه از فیزیوگرافی تراسهای رودخانهای اطراف رودخانه کشکان (واقع در جنوب استان لرستان) انتخاب گردید. در یک قطعه زمین تاکنون کشت شنی خیار انجام نشده (شاهد) و در دیگری بیش از 30 سال کشت شنی خیار انجام شده بود. دو قطعه زمین به عنوان دو جامعه آماری برای نمونهبرداری در نظر گرفته شدند. برای اندازهگیری و مقایسه خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک دو قطعه زمین، تعداد 10 نمونه خاک از عمق 0 تا 30 سانتیمتری از نقاط مختلف هر قطعه زمین تهیه و تحویل آزمایشگاه گردید.برای مقایسه میانگین پارامترهای مختلف فیزیکی و شیمیایی خاک در دو قطعه زمین، از آزمون t (برای مشاهدات جفت نشده) استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری دادهها نشان داد که اثر استفاده بلند مدت از رسوبات رودخانهای در کشت خیار بر درصد ذرات خاک (شن، لای و رس)، درصد رطوبت اشباع، درصد رطوبت ظرفیت زراعی، درصد رطوبت نقطه پژمردگی دائم، شدت نفوذ سطحی، هدایت الکتریکی عصاره اشباع، کربن آلی ، فسفر قابل جذب، آهن قابل جذب، بور قابل جذب، کاتیونهای محلول (سدیم، کلسیم و منیزیم) و آنیون بیکربنات در سطح یک درصد معنیدار شده است. اثر این شیوه بهرهداری از اراضی (کشت شنی خیار) بر ساختمان خاک (میانگین وزنی قطر خاکدانه ها) و درصد سنگریزه (ذرات با قطر بزرگتر از دو میلی متر) در سطح پنج درصد معنیدار بود.در اثر استفاده بلند مدت از رسوبات رودخانهای در کشت شنی خیار میزان شن خاک از 4/27به 2/65 درصد،میزان لای خاک از6/41به 21درصد،میزان رس خاک از 31 به 8/13 درصد، میزان سنگریزه خاک از 8/19 به 9/26 درصد، رطوبت اشباع از 6/38 به29 درصد و رطوبت ظرفیت زراعی از12/20به 96/12درصد تغییر یافته بود. اثر بلند مدت استفاده از رسوبات رودخانهای در کشت خیار بر اسیدیته، درصد آهک، پتاسیم قابل جذب، روی و منگنز و مس قابل جذب، آنیونها (سولفات، کلر و کربنات) و وزن مخصوص ظاهری خاک معنیدار نبود.