نوع مقاله : فنی ترویجی

نویسنده

• هوشنگ خسروی

عضو هیأت علمی و پژوهشگر مؤسسه تحقیقات خاک و آب

چکیده

تا به امروز استفاده تجاری و کاربرد در مقیاس وسیع مایه­تلقیح­های افزاینده رشد گیاه در کشاورزی پیشرفت قابل ملاحظه­ای نداشته است. یکی از دلایل این مساله وجود گزارشهای متفاوت و تضاد بین نتایج آزمایشگاهی، گلخانه­ای و مزرعه­ای و عدم تکرارپذیری این نتایج است. این مسائل بیشتر ناشی از تنوع در اقلیم و ارقام گیاهی، ترکیب فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک خاک، میزان ماده آلی خاک، رقابت ریزجانداران بومی، مقدار رطوبت خاک و شاید ناشناخته بودن دیگر عواملی باشد که این مایه تلقیح­ها بواسطه آن بر رشد گیاه مؤثر واقع می­شوند. این موضوعات مقدار و جمعیت قابل توصیه مایه تلقیح، زمان و مکان و روش بهینه مصرف مایه تلقیح را با مشکل مواجه می­کند. گزارش­ها نشان می­دهد که بیشتر پژوهش­ها در این زمینه در سطح گلخانه و در خارج از مزرعه انجام شده است. با این حال برخی نتایج مزرعه­ای مثبت در ایران گزارش شده است. از طرف دیگر قیمت کم کودهای شیمیایی مانع دیگری در توجه، تحقیق و توسعه کاربرد این کودهای زیستی در کشاورزی ایران شده است. غیر متمرکز بودن تحقیقات، کم بودن میزان ماده آلی خاک­ها، ، مشکلات موجود در تکثیر صنعتی و تجاری سازی، هدفمند نبودن یارانه کود، عدم قاطعیت برای تضمین اثربخشی آنها در همه مناطق و در همه زمان­ها، عدم ارتباط مناسب بین بخش پژوهش، تولید و ترویج و نبود ساز و کار مناسب در مورد نظارت و کنترل کیفی مایه تلقیح­های تجاری از مهمترین مشکلات مایه ­تلقیح­های افزاینده رشد گیاه در ایران می­باشند. از طرف دیگر وجود تعداد زیاد دانشجویان علاقه مند به ادامه تحصیل در گرایش بیولوژی خاک، افزایش سهم پژوهش های بیولوژی خاک در علوم خاک، وجود مراکز آموزشی متعدد از جمله فرصت ها و نقاط قوت در این رابطه است. اسناد ملی از جمله برنامه پنجم توسعه و سند چشم انداز 20 ساله که در آنها بر استفاده از فناوری های زیستی و کودهای بیولوژیک تاکید شده است چشم انداز روشنی در این زمینه می باشد.

کلیدواژه‌ها

• مایه تلقیح
• محرک رشد
• کود شیمیایی

عنوان مقاله [English]

Biofertilizers Containing Plant Growth Promoting Rhizobacteria: Strengths and weaknesses

نویسنده [English]

• Hoshang Khosravi

چکیده [English]

To date there is not progress commercially production and large scale application of PGPR in agriculture. One reason for limited commercial use of PGPR is variability, inconsistency and irreproduciblility of results between laboratory, greenhouse, and field trials. These problems with PGPR arises from variation in crops and cultivars, the physical, chemical and biological composition of  soils, the content of soil organic matter, competition of indigenous microorganisms, soil moisture content, climate, or perhaps an incomplete understanding of the other mechanisms of PGPR that can affect on plants growth. Therefore, it is difficult to evaluate recommendable numbers of microorganisms in PGPR inocula and the appropriate time, place and application methods. On the other hand, low cost of chemical fertilizers in Iran has precluded any serious consideration to the extension of PGPR application in Iran. The documented reports of PGPR application in Iran indicated that more trials are conducted in invitro, greenhouse and out of farm. Being decentralized research, low content of soil organic matter, the problems with industrial commercialization, being non-targeted chemical fertilizer subsidies, indecisiveness and uncertainty to ensure effectiveness of PGPR in all times and places, lack of inappropriate communication between the research sector, production and extension and the absence of proper mechanisms for supervision and quality control of commercial inoculants are some of the most important challenges with PGPR application in Iran. In other hand there are strengths, because there are many students that interested in studying trends in soil biology and there are many training center for this students in Iran. However, because of national archives including fifth development plan and 20-year outlook there is a clear vision about development of biofertilizers in Iran. 
 

کلیدواژه‌ها [English]

• Inoculants
• Plant Growth Promoting Rhizobacteria
• Chemical fertilizers