ماشاله حسینی؛ عزیز مجیدی؛ هادی پیراسته‌انوشه
چکیده
گزارش‌ها بیانگر تأثیر امیدبخش استفاده از قارچ‌های مایکوریزا و گلایسین-بتائین برای بهبود تحمل به خشکی گندم (Triticum aestivium L.) و در نتیجه افزایش کمی و کیفی محصول در شرایط دیم است. بنابراین، آزمایش حاضر، با هدف بررسی این تأثیر به‌صورت آنفارم در شرایط خاک‌های آهکی در منطقه آباده استان فارس در سال زراعی 01-1400 در شرایط مزرعه‌ای اجرا گردید. ...
بیشتر
گزارش‌ها بیانگر تأثیر امیدبخش استفاده از قارچ‌های مایکوریزا و گلایسین-بتائین برای بهبود تحمل به خشکی گندم (Triticum aestivium L.) و در نتیجه افزایش کمی و کیفی محصول در شرایط دیم است. بنابراین، آزمایش حاضر، با هدف بررسی این تأثیر به‌صورت آنفارم در شرایط خاک‌های آهکی در منطقه آباده استان فارس در سال زراعی 01-1400 در شرایط مزرعه‌ای اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 1) استفاده از مایه تلقیح قارچ‌های مایکوریزا به‌صورت بذرمال پیش از کشت به‌علاوه برگ‌پاشی گلایسین-بتائین بر مبنای سیستم تلفیقی تغذیه گیاهی و 2) مدیریت رایج مزرعه به‌عنوان شاهد بود. مایه تلقیح قارچ اندومایکوریزا شامل ترکیبی از سه گونه Funneliformis mosseae ، Rhizophagus irregularisو Glomus etunicatum به میزان دو درصد (دو کیلوگرم همراه با ماده مویان با یکصد کیلوگرم بذر) و برگ‌پاشی گلایسین-بتائین با غلظت پنج میلی‌گرم در هر لیتر در مراحل اولین گره ساقه و آبستنی بود. نتایج نشان داد که کاربرد قارچ‌های مایکوریزا و گلایسین-بتائین در تیمار تحقیقاتی با افزایش معنی‌دار تعداد دانه در سنبله موجب افزایش عملکرد گردید. عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در تیمار تحقیقاتی به‌ترتیب حدود 60، 39 و 14 درصد بیشتر از تیمار شاهد بود. همچنین، غلظت نیتروژن، فسفر، آهن، منگنز و روی دانه گندم تحت تأثیر تیمار تحقیقاتی افزایش معنی‌داری داشت؛ که بیانگر بهبود کیفیت دانه در شرایط تیمار تحقیقاتی بود. به‌طورکلی، به نظر می‌رسد که کاربرد مایه تلقیح قارچ‌های مایکوریزا به‌صورت بذرمال قبل از کشت به همراه محلول‌پاشی شاخساره‌ای گلایسین-بتائین می‌تواند باعث افزایش 60 درصدی عملکرد دانه و بهبود کیفیت محصول (محتوای نیتروژن، فسفر، آهن، منگنز و روی دانه) در شرایط دیم گردد، که پایداری محصول و افزایش درآمد کشاورزان را نیز به دنبال خواهد داشت.
سیدمجتبی نوری حسینی؛ حمید رضا ذبیحی
چکیده
زیره سیاهیا زیره کوهی(Bunium persicum)گیاهی چند ساله، علفی دارای غدهاز خانواده چتریان (Apiaceae) و بومی منطقه محدودی از غرب آسیا است که نیمه شرقی ایران را نیز شامل می‌شود.بررسی‌های انجام شده نشان داده است که توانایی خوبی برای تولید زراعی این گیاه ارزشمند در ایران و خصوصا استان خراسان رضوی وجود دارد. نیتروژن، فسفر و پتاسیم از عناصر غذایی اصلی ...
بیشتر
زیره سیاهیا زیره کوهی(Bunium persicum)گیاهی چند ساله، علفی دارای غدهاز خانواده چتریان (Apiaceae) و بومی منطقه محدودی از غرب آسیا است که نیمه شرقی ایران را نیز شامل می‌شود.بررسی‌های انجام شده نشان داده است که توانایی خوبی برای تولید زراعی این گیاه ارزشمند در ایران و خصوصا استان خراسان رضوی وجود دارد. نیتروژن، فسفر و پتاسیم از عناصر غذایی اصلی هستند که به مقدار زیاد به صورت کود در مقایسه با دیگر عناصر غذایی در کشت گیاهان مختلف به مصرف میرسند. زیره سیاه نیز برای رشد و نمو خود به این عناصر غذایی نیاز دارد. به همین دلیل اولین تحقیقات در زمینه بررسی نقش عناصر غذایی در افزایش عملکرد زیره به این عناصر غذایی معطوف شده است. نتایج تحقیقات نشان داده است که مصرف نیتروژن برای افزایش عملکرد زیره ضروری است اما مصرف زیاد آن سبب کاهش عملکرد دانه در زیره سیاه می شود، این گیاه با حداقل مقدار نیتروژن مصرفی به رشد و نمو و عملکرد مورد انتظار می رسد، این در حالی است که با مصرف متعادل پتاسیم عکس العمل مناسبی از این گیاه مشاهده شده است و مصرف فسفر نیز توانسته است عملکرد مورد انتظار را در این گیاه تامین نماید. مصرف نیتروژن، فسفر و پتاسیم باعث افزایش عملکرد دانه به میزان 51% نسبت به شرایط بدون مصرف کود در زیست گاه طبیعی شد.تحت شرایط اقلیم خراسان رضوی (مشهد) مقدار 40 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار، 30 کیلوگرم P2O5در هکتار و 80 کیلوگرمK2Oدر هکتار جهت زیره سیاه توصیه می شود. این میزان توصیه با توجه به افزایش عملکرد ایجاد شده( حدود 150 کیلوگرم دانه در هکتار ) و قیمت دانه زیره سیاه (یک کیلوگرم معادل 800 هزار ریال) می توانداز نظر اقتصادی درآمد بسیار مناسبی برای کشاورزان ایجاد نماید.
امیرهوشنگ جلالی
چکیده
کاهش کیفیت اراضی زراعی و آب آبیاری در چند سال گذشته در بسیاری از مناطق کشور مشهود بوده و مسلماً این تنش غیر زنده در آینده نیز از جمله چالش‌های پیش روی زراعت‌های مختلف خواهد بود. شوری آب و خاک و خسارت‌های ناشی از آن در کشاورزی از ابعاد مختلف قابل بررسی است. اختلالات فیزیولوژیک در جذب عناصر غذایی از جمله زیان‌های اصلی تجمع املاح محسوب ...
بیشتر
کاهش کیفیت اراضی زراعی و آب آبیاری در چند سال گذشته در بسیاری از مناطق کشور مشهود بوده و مسلماً این تنش غیر زنده در آینده نیز از جمله چالش‌های پیش روی زراعت‌های مختلف خواهد بود. شوری آب و خاک و خسارت‌های ناشی از آن در کشاورزی از ابعاد مختلف قابل بررسی است. اختلالات فیزیولوژیک در جذب عناصر غذایی از جمله زیان‌های اصلی تجمع املاح محسوب می‌گردد. با توجه به تفاوت نیاز محصولات به عناصر غذایی مختلف، اهمیت مسئله شوری و تأثیر آن بر جذب عناصر غذایی نیز ممکن است به صورت‌های مختلف عنوان گردد. محصول سیب زمینی از جمله گیاهانی است که حتی در شوری‌های متوسط آب و خاک، با افت چشم گیر عملکرد مواجه می‌گردد. کاهش جذب و انتقال پتاسیم از جمله اصلی‌ترین دلایل نقصان عملکرد سیب زمینی در شرایط تنش شوری محسوب شده و روش‌های معمول استفاده از کودهای حاوی پتاسیم نیاز این گیاه به عنوان یک محصول پتاسیم دوست را تأمین نمی‌کند. شیوه محلول پاشی کودهای پتاسیم دار می‌تواند به عنوان یک رویکرد مناسب جهت تضمین تولید محصول سیب زمینی در شرایط تنش‌های متوسط شوری محسوب گردد. در مقاله حاضر با توجه به فیزیولوژی عملکرد سیب زمینی، علاوه بر بیان نقش پتاسیم در شکل گیری عملکرد سیب زمینی، مدیریت استفاده از این عنصر در شرایط تنش شوری مورد توجه قرار می‌گیرد.