مراد میرزایی؛ منوچهر گرجی؛ ابراهیم مقیسه؛ حسین اسدی؛ احسان رضوی طوسی
دوره 9، شماره 2 ، اسفند 1400، ، صفحه 187-204
چکیده
افزایش غلظت گازهای گلخانهای اثرات جبران‌ناپذیری بر تغییر اقلیم، محیط‌زیست و سلامت بشر دارد. دی‌اکسید کربن (CO2)، متان (CH4) و نیتروزاکساید (N2O) گازهای گلخانهای اصلی هستند. فعالیت میکروبی، تنفس ریشه، فرآیندهای تجزیه شیمیایی و همینطور تنفس هتروتروفی موجودات خاک منجر به تولید گازهای گلخانهای در خاکها میگردند. میزان انتشار ...
بیشتر
افزایش غلظت گازهای گلخانهای اثرات جبران‌ناپذیری بر تغییر اقلیم، محیط‌زیست و سلامت بشر دارد. دی‌اکسید کربن (CO2)، متان (CH4) و نیتروزاکساید (N2O) گازهای گلخانهای اصلی هستند. فعالیت میکروبی، تنفس ریشه، فرآیندهای تجزیه شیمیایی و همینطور تنفس هتروتروفی موجودات خاک منجر به تولید گازهای گلخانهای در خاکها میگردند. میزان انتشار گازهای گلخانهای متأثر از عوامل گوناگون محیطی و مدیریتی است. جریان کربن از خاک به اتمسفر بهصورت دی‌اکسید کربن ناشی از تنفس و سایر فعالیتهای موجودات زنده خاک است. نیتروزاکساید از طریق فرآیندهای نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون و متان با فرآیند متانوژنز میکروبی تحت شرایط غیرهوازی تولید میشود. میزان انتشار گازهای گلخانهای با استفاده از روشهای گوناگونی اندازهگیری میشود که متداولترین نوع آن روش اتاقک بسته است. مدیریت صحیح خاکهای کشاورزی پتانسیل قابل‌توجهی در کاهش انتشار گازهای گلخانهای دارد. بهکارگیری تناوب زراعی، استفاده از محصولات پوششی، اعمال روشهای خاکورزی حفاظتی، نگهداری بقایای محصولات و پرهیز از سوزاندن یا حذف نمودن آنها، از جمله روشهای مدیریتی مناسب جهت کاهش انتشار دی‌اکسید کربن از خاک هستند. راهکارهایی از قبیل مدیریت بهتر نیتروژن از طریق کاربرد به‌موقع کودهای نیتروژنی و متناسب با مقدار نیاز محصول و تقسیط آنها در مراحل گوناگون رشد گیاه، گنجاندن محصولات لگوم در تناوب زراعی، مدیریت مناسب بقایای گیاهی، استفاده از کودهای آهسته رهش و مصرف مواد بازدارنده نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون باعث کاهش انتشار نیتروزاکساید از خاک میگردند. کاهش انتشار متان نیز از طریق زهکشی شالیزارها به‌منظور ایجاد تهویه مناسب برای اکسیداسیون متان و تجزیه بقایای گیاهی قبل از غرقاب شدن از طریق خاکورزی یا تبدیل آنها به کمپوست امکانپذیر است.
مراد میرزایی؛ رایحه میرخانی؛ ابراهیم مقیسه؛ محمد حسن روزیطلب؛ حسین اسدی
چکیده
تخمینهای کمی و قابل اعتماد از فرآیندهای تخریب خاک برای بهینه کردن و همینطور موثر بودن عملیات مدیریت اراضی و پایداری سامانههای کشاورزی امری ضروری است. در سالهای اخیر ایزوتوپهای پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به عنوان ردیاب جدید در تحقیقات فرسایش خاک و رسوب پیشنهاد شده است. ایزوتوپهای Pu240+239 مزایایی از جمله نیمه عمر بالا، قابل ...
بیشتر
تخمینهای کمی و قابل اعتماد از فرآیندهای تخریب خاک برای بهینه کردن و همینطور موثر بودن عملیات مدیریت اراضی و پایداری سامانههای کشاورزی امری ضروری است. در سالهای اخیر ایزوتوپهای پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به عنوان ردیاب جدید در تحقیقات فرسایش خاک و رسوب پیشنهاد شده است. ایزوتوپهای Pu240+239 مزایایی از جمله نیمه عمر بالا، قابل دسترس بودن در محیط، دقت مناسب روشهای اندازهگیری و یکنواخت بودن مقدار آنها در نقاط مرجع را نسبت به دیگر ایزوتوپهای موجود دارا میباشد. برای تبدیل مقدار ایزوتوپهای پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به میزان جابجایی خاک، مدلهای تبدیلی مناسب مورد نیاز میباشد. تاکنون تحقیقات اندکی در مورد کاربرد ایزوتوپهای پلوتونیوم در فرسایش خاک صورت گرفته است و از این رو تنها تعداد محدودی مدل برای محاسبه فرسایش خاک با استفاده از پلوتونیوم پیشنهاد شده است که هر کدام از این مدلها با محدودیتهایی همراه هستند. این مقاله با هدف بررسی مزایا و محدودیتهای مدلهای موجود جهت تبدیل فعالیت ایزوتوپهای پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به میزان جابجایی خاک و تعیین مدل مناسب در این زمینه تهیه گردید. با توجه به مزایایی از قبیل مستقل بودن از نوع کاربری اراضی، تعیین دقیق شکل پروفیل خاک اندازهگیری شده، شبیهسازی رفتار دقیق رادیونوکلوئیدهای ریزشی تحت شرایط مختلف و قابل دسترس و قابل ویرایش بودن کد مدل MODERN در مقایسه با سایر مدلهای موجود، این مدل به عنوان مدل مناسب جهت تخمین میزان فرسایش و رسوبگذاری با استفاده از این نوع از رادیونوکلوئیدها توصیه میگردد.
مراد میرزایی؛ محمد حسن روزیطلب؛ حسین اسدی؛ رایحه میرخانی
چکیده
فرسایش خاک تهدیدی جدی برای زندگی بشر میباشد. از اینرو استفاده از روشهای مناسب جهت ارزیابی میزان فرسایش و رسوبگذاری و همین طور اجرای برنامههای حفاظت خاک امری ضروری است. از رادیونوکلوئیدهای ریزشی از قبیل بریلیم-7 (Be7)، سرب-210 (Pb210) و سزیم-137 (Cs137) به عنوان ردیاب برای ارزیابی میزان جابجایی خاک در مطالعات مختلف استفاده شده است. در ...
بیشتر
فرسایش خاک تهدیدی جدی برای زندگی بشر میباشد. از اینرو استفاده از روشهای مناسب جهت ارزیابی میزان فرسایش و رسوبگذاری و همین طور اجرای برنامههای حفاظت خاک امری ضروری است. از رادیونوکلوئیدهای ریزشی از قبیل بریلیم-7 (Be7)، سرب-210 (Pb210) و سزیم-137 (Cs137) به عنوان ردیاب برای ارزیابی میزان جابجایی خاک در مطالعات مختلف استفاده شده است. در این مقاله، کارایی ایزوتوپهای پلوتونیوم- 240+239 (Pu240+239) به عنوان یک ردیاب جدید جهت ارزیابی میزان فرسایش و رسوبگذاری بررسی شده است. ایزوتوپهای پلوتونیوم عمدتاً در نتیجه فعالیتهای هستهای شامل آزمایشها و انفجار سلاحهای اتمی به محیط وارد میشوند و از میان آنها ایزوتوپهای Pu240+239 دارای مزایایی از جمله نیمه عمر بالا، قابل دسترس بودن در محیط، دقت مناسب روشهای اندازهگیری و یکنواخت بودن مقدار آنها در نقاط مرجع، میباشند. تاریخچه استفاده از پلوتونیوم به عنوان ردیاب جابجایی خاک به سال 1978 بر میگردد و تا به امروز تعداد اندکی مطالعه کاربردی در این مورد انجام شده است. بنابراین قابلیت استفاده به عنوان یک ردیاب مفید و قابل اطمینان جهت ارزیابی میزان جابجایی خاک در مقایسه با دیگر تکنیکهای موجود را دارا میباشد.