مراد میرزایی؛ رایحه میرخانی؛ منوچهر گرجی اناری؛ مهدی شرفا
چکیده
انتشار گازهای گلخانهای دی اکسید کربن (CO2)، نیتروز اکساید (N2O) و متان (CH4) به آتمسفر و اثرات آنها بر تغییر اقلیم یکی از بزرگترین نگرانیهای امروزی است. فعالیتهای کشاورزی به دلیل تأثیر قابل توجه بر پویایی کربن و نیتروژن، دارای اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر انتشار گازهای گلخانهای از خاک میباشد. نیتروز اکساید گاز گلخانهای ...
بیشتر
انتشار گازهای گلخانهای دی اکسید کربن (CO2)، نیتروز اکساید (N2O) و متان (CH4) به آتمسفر و اثرات آنها بر تغییر اقلیم یکی از بزرگترین نگرانیهای امروزی است. فعالیتهای کشاورزی به دلیل تأثیر قابل توجه بر پویایی کربن و نیتروژن، دارای اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر انتشار گازهای گلخانهای از خاک میباشد. نیتروز اکساید گاز گلخانهای قوی بوده و پتانسیل گرمایش جهانی آن 298 برابر بیشتر از دی اکسید کربن است. بیشترین میزان انتشار نیتروز اکساید مربوط به فعالیتهای کشاورزی بوده و به طور عمده از طریق فرآیندهای نیتراتسازی و نیتراتزدایی در خاکها اتفاق میافتد. عوامل مختلف زیست محیطی و مدیریتی تأثیر قابل توجه بر تشکیل و انتشار این گاز گلخانهای دارند. این مقاله مروری، قابلیت روشهای مختلف مدیریت زراعی را برای کاهش انتشار نیتروزاکساید از خاکهای کشاورزی ارزیابی میکند. مدیریت صحیح بقایای گیاهی، بکارگیری روشهای نوین خاکورزی حفاظتی و آبیاری و همینطور گنجاندن محصولات لگوم در تناوب از جمله راهکارهای موثر در کاهش انتشار نیتروز اکساید هستند. همچنین بهبود کارایی مصرف نیتروژن با استفاده از بازدارندههای نیتراتسازی، اورهآز و کودهای آهسته رهش منجر به کاهش تشکیل و انتشار این گاز میگردد. تشخیص منشأ انتشار نیتروز اکساید با استفاده از فناوریهای نوین نیز اهمیت قابل ملاحظهای در انتخاب و اجرای عملیات زراعی مطلوب و در نتیجه جلوگیری از انتشار بیشتر این گاز گلخانهای دارد. بنابراین با توجه به پتانسیل قابل توجه مدیریت صحیح زراعی در کاهش انتشار این گاز، بکارگیری و عملیاتی نمودن هر یک از راهکارهای مدیریتی ارائه شده در این مقاله میتواند سهم قابل توجهی در کاهش انتشار گاز گلخانهای نیتروزاکساید از خاک و در نتیجه جلوگیری از پدیده تغییر اقلیم و گرمایش جهانی و همچنین افزایش تولید پایدار محصولات کشاورزی به دنبال داشته باشد.
مراد میرزایی؛ رایحه میرخانی؛ ابراهیم مقیسه؛ محمد حسن روزیطلب؛ حسین اسدی
چکیده
تخمینهای کمی و قابل اعتماد از فرآیندهای تخریب خاک برای بهینه کردن و همینطور موثر بودن عملیات مدیریت اراضی و پایداری سامانههای کشاورزی امری ضروری است. در سالهای اخیر ایزوتوپهای پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به عنوان ردیاب جدید در تحقیقات فرسایش خاک و رسوب پیشنهاد شده است. ایزوتوپهای Pu240+239 مزایایی از جمله نیمه عمر بالا، قابل ...
بیشتر
تخمینهای کمی و قابل اعتماد از فرآیندهای تخریب خاک برای بهینه کردن و همینطور موثر بودن عملیات مدیریت اراضی و پایداری سامانههای کشاورزی امری ضروری است. در سالهای اخیر ایزوتوپهای پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به عنوان ردیاب جدید در تحقیقات فرسایش خاک و رسوب پیشنهاد شده است. ایزوتوپهای Pu240+239 مزایایی از جمله نیمه عمر بالا، قابل دسترس بودن در محیط، دقت مناسب روشهای اندازهگیری و یکنواخت بودن مقدار آنها در نقاط مرجع را نسبت به دیگر ایزوتوپهای موجود دارا میباشد. برای تبدیل مقدار ایزوتوپهای پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به میزان جابجایی خاک، مدلهای تبدیلی مناسب مورد نیاز میباشد. تاکنون تحقیقات اندکی در مورد کاربرد ایزوتوپهای پلوتونیوم در فرسایش خاک صورت گرفته است و از این رو تنها تعداد محدودی مدل برای محاسبه فرسایش خاک با استفاده از پلوتونیوم پیشنهاد شده است که هر کدام از این مدلها با محدودیتهایی همراه هستند. این مقاله با هدف بررسی مزایا و محدودیتهای مدلهای موجود جهت تبدیل فعالیت ایزوتوپهای پلوتونیوم-240+239 (Pu240+239) به میزان جابجایی خاک و تعیین مدل مناسب در این زمینه تهیه گردید. با توجه به مزایایی از قبیل مستقل بودن از نوع کاربری اراضی، تعیین دقیق شکل پروفیل خاک اندازهگیری شده، شبیهسازی رفتار دقیق رادیونوکلوئیدهای ریزشی تحت شرایط مختلف و قابل دسترس و قابل ویرایش بودن کد مدل MODERN در مقایسه با سایر مدلهای موجود، این مدل به عنوان مدل مناسب جهت تخمین میزان فرسایش و رسوبگذاری با استفاده از این نوع از رادیونوکلوئیدها توصیه میگردد.
مراد میرزایی؛ محمد حسن روزیطلب؛ حسین اسدی؛ رایحه میرخانی
چکیده
فرسایش خاک تهدیدی جدی برای زندگی بشر میباشد. از اینرو استفاده از روشهای مناسب جهت ارزیابی میزان فرسایش و رسوبگذاری و همین طور اجرای برنامههای حفاظت خاک امری ضروری است. از رادیونوکلوئیدهای ریزشی از قبیل بریلیم-7 (Be7)، سرب-210 (Pb210) و سزیم-137 (Cs137) به عنوان ردیاب برای ارزیابی میزان جابجایی خاک در مطالعات مختلف استفاده شده است. در ...
بیشتر
فرسایش خاک تهدیدی جدی برای زندگی بشر میباشد. از اینرو استفاده از روشهای مناسب جهت ارزیابی میزان فرسایش و رسوبگذاری و همین طور اجرای برنامههای حفاظت خاک امری ضروری است. از رادیونوکلوئیدهای ریزشی از قبیل بریلیم-7 (Be7)، سرب-210 (Pb210) و سزیم-137 (Cs137) به عنوان ردیاب برای ارزیابی میزان جابجایی خاک در مطالعات مختلف استفاده شده است. در این مقاله، کارایی ایزوتوپهای پلوتونیوم- 240+239 (Pu240+239) به عنوان یک ردیاب جدید جهت ارزیابی میزان فرسایش و رسوبگذاری بررسی شده است. ایزوتوپهای پلوتونیوم عمدتاً در نتیجه فعالیتهای هستهای شامل آزمایشها و انفجار سلاحهای اتمی به محیط وارد میشوند و از میان آنها ایزوتوپهای Pu240+239 دارای مزایایی از جمله نیمه عمر بالا، قابل دسترس بودن در محیط، دقت مناسب روشهای اندازهگیری و یکنواخت بودن مقدار آنها در نقاط مرجع، میباشند. تاریخچه استفاده از پلوتونیوم به عنوان ردیاب جابجایی خاک به سال 1978 بر میگردد و تا به امروز تعداد اندکی مطالعه کاربردی در این مورد انجام شده است. بنابراین قابلیت استفاده به عنوان یک ردیاب مفید و قابل اطمینان جهت ارزیابی میزان جابجایی خاک در مقایسه با دیگر تکنیکهای موجود را دارا میباشد.